پتروژنز و خاستگاه زمینساختی توده گرانیتوییدی درّهباغ (شمال باختر الیگودرز)
Authors
Abstract:
توده گرانیتوییدی درّهباغ در شمال باختر الیگودرز از دو بخش مافیک و فلسیک تشکیل شده است. این بخشها به ترتیب دارای ترکیب سنگشناسی دیوریت تا کوارتزدیوریت و گرانودیوریت تا لوکوگرانیت هستند. آشکارترین ویژگیهای بخش فلسیک توده نفوذی درهّباغ عبارتند از حضور گسترده آنکلاوهای متاپلیتی آندالوزیتدار، سورمیکاسه، سیلیسی (کوارتزی به ارث رسیده از رگههای کوارتزی با ماهیت دگرگونی)، متاپسامیتی و همچنین زینوکریستهای آندالوزیت در سراسر بخش فلسیک. سنگهای فلسیک دارای ماهیت پرآلومین و کالکوآلکالن هستند و در گروه گرانیتوییدهای نوع S (پالینژنتیک) و کمان حاشیه قاره (CAG) قرار میگیرند. سنگهای مافیک دارای ماهیت متاآلومین و کالکآلکالن هستند و در گروه گرانیتوییدهای نوع I و کمان حاشیه قاره (CAG) جای میگیرند. بر پایه مشاهدات صحرایی، شواهد سنگنگاری، ویژگیهای ژئوشیمیایی و تفسیر رویدادهای صورت گرفته، در اثر نفوذ ماگماهای بازیک- حدواسط در مجموعه متاپلیتی- متاگریوکی تریاس پایانی- ژوراسیک آغازین، دما بالا رفته و دگرگونی مجاورتی بزرگ مقیاسی که تا حد تشکیل سیلیمانیتهورنفلس پیش رفته، صورت گرفته است. گذر دما از نقطه ذوب متاپلیتها- متاگریوکها، مذابهایی با ترکیب مناسب برای ساخت تودههای گرانیتوییدی نوع S فراهم کرده است. ماگمای تولید شده به ترازهای بالاتر پوسته رفته و در آن جای گرفته است. جایگیری آن با دگرگونی مجاورتی کم وسعتی در حد کردیریت- هورنفلس همراه بوده است.
similar resources
پترولوژی و خاستگاه توده نفوذی گرانیتوییدی وش، شمال اصفهان
توده نفوذی وش، در شمال غرب نطنز واقع شده است و بخشی از کمربند ماگمایی ارومیه- دختر است. این پلوتون با سن احتمالی الیگومیوسن در نتیجه فعالیت های شدید ماگمایی در طی و پس از کوه زاد آلپی تشکیل شده است. ترکیب توده نفوذی از گرانودیوریت تا تونالیت تغییر می کند. کانی های اصلی تشکیل دهنده این توده شامل کوارتز، پلاژیوکلاز و آلکالی فلدسپار است و کانی های فرومنیزین آن بیوتیت و آمفیبول است. این توده حاوی ا...
full textپتروژنز توده گرانیتوییدی ظفرقند (جنوبشرق اردستان)
توده گرانیتوییدی ظفرقند به سن اوایل تا اواسط میوسن و طیف ترکیبی گابرو تا گرانیت در 35 کیلومتری جنوبشرق اردستان رخنمون دارد. این توده نفوذی در درون سنگهای آتشفشانی و آتشفشانی رسوبی ائوسن زون ساختاری ارومیهدختر، جایگزین شده است. دایکهای قبل، همزمان تا پس از نفوذ و جایگیری دارای ترکیب غالباً آندزیتی بوده، با توده گرانیتوییدی ظفرقند همراه هستند. حضور گسترده انکلاوهای میکروگرانولار مافیک و دای...
full textسنگزایی توده گرانیتوییدی چاهسالار (جنوب باختر نیشابور)
توده گرانیتوییدی چاهسالار در جنوب باختر نیشابور، در شمال روستای چاهسالار و در حاشیه شمالی پهنه ساختاری ایران مرکزی واقع شدهاست. این توده به درون مجموعه افیولیتی سبزوار نفوذ کرده است و طیفترکیب سنگشناسی آن را دیوریت، کوارتزدیوریت، گرانودیوریت و آلکالیفلدسپار گرانیت تشکیل میدهد. آلکالی فلدسپار گرانیتها، عضو بسیار تفریقیافته این مجموعه هستند که به صورت دایک یا آپوفیز این توده نفوذی را قط...
full textژئوشیمی و پتروژنز توده نفوذی گرانیتوییدی کودکان (شرق بلوک لوت)
گرانیتویید کودکان در فاصله 100 کیلومتری جنوب بیرجند، 18 کیلومتری شمال معدن قلعهزری و در شرق ایران واقع شدهاند. این توده نفوذی متعلق به پهنه آتشفشانی- نفوذی بلوک لوت است. این سنگهای نفوذی (ائوسن- الیگوسن) از نظر پتروگرافی شامل دیوریت، مونزودیوریت، کوارتزمونزودیوریت، تونالیت، تونالیت پورفیری، گرانودیوریت، گرانیت و گرانیت پورفیری هستند. سنگهای نفوذی در این محدوده دارای سرشت ماگمایی کالکآلکال...
full textشیمی و خاستگاه تورمالین در توده گرانیتوییدی سهیل پاکوه (شمال نایین، ایران مرکزی)
توده گرانیتوییدی سهیل پاکوه با سن الیگوسن در پهنه ارومیه– دختر دربردارندة واحدهای سنگیِ گرانودیوریت، دیوریت، گرانیت، بههمراه دایکهای مافیک، آپلیتی و رگههای آهن و تورمالین است. برپایه ویژگیهای زمینشیمیایی، تورمالینهای تودة گرانیتوییدی سهیل پاکوه ترکیب شورل مایل به دراویت دارند و از گروه آلکالیها هستند. در نمودار R3 در برابر R1+R2 و با تغییر ترکیب تورمالین از شورل به سوی دراویت، تهی...
full textژئوشیمی توده گرانیتوییدی قرهبلطاق، بویین میاندشت (جنوبشرق الیگودرز)
توده گرانیتوییدی قرهبلطاق بهعنوان بخشی از مجموعه ماگمایی- دگرگونی شمال بویین میاندشت در جنوبشرق الیگودرز قرار دارد و در پهنه زمینساختاری سنندج- سیرجان واقع شدهاست. از نظر سنگشناسی، این مجموعه متشکل از گرانیت، دیوریت و گابرو بههمراه سنگهای دگرگونی متابازیت است. سنگهای گرانیتی از نظر کانیشناسی، دارای کانیهای اصلی کوارتز، آلکالیفلدسپات، پلاژیوکلاز، بیوتیت، آمفیبول و کانیهای فرعی اپی...
full textMy Resources
Journal title
volume 25 issue 97
pages 407- 420
publication date 2016-12-01
By following a journal you will be notified via email when a new issue of this journal is published.
Hosted on Doprax cloud platform doprax.com
copyright © 2015-2023